Εξειδικευμένες & Σύγχρονες Αρχιτεκτονικές εφαρμογές.
T 210 2589 550 - 9
Email: info@ergochrom.gr
ΕΡΓΟΧΡΩΜ
Μ.ΣΑΜΠΑΝΗΣ – Ι.ΠΙΝΗΣ ΑΚΤΕΕ
ΣΛΗΜΑΝ 2, 111 43, ΑΘΗΝΑ
Ακολουθώντας την ιστορία μας συνεχίζουμε σήμερα με σταθερά βήματα υλοποιώντας έργα με σύγχρονες Αρχιτεκτονικές Εφαρμογές.
Ως πρωτοπόρος τεχνική και κατασκευαστική εταιρεία Σύγχρονων και Εξειδικευμένων Αρχιτεκτονικών εφαρμογών όπως συστήματα εξωτερικής θερμομόνωσης, συστήματα εξυγίανσης σκυροδέματος, εφαρμογές ηχοαπορρόφησης, αρχιτεκτονικών τεχνοτροπιών και χρωματισμών κτιρίων, έχουμε κερδίσει, κατά την εντυπωσιακή πορεία και ανάπτυξη της εταιρείας μας τα τελευταία 35 χρόνια, την εμπιστοσύνη τόσο των Αρχιτεκτόνων και Πολιτικών Μηχανικών που συνεργάζονται μαζί μας, όσο και των ιδιωτών πελατών μας.
Απασχολούμε σε ετήσια και επί μονίμου βάσης, τεχνίτες και Εργοδηγούς εκπαιδευμένους στην Γερμανία και από άλλες χώρες της Ευρώπης, έτσι ώστε να αξιοποιούμε τις δυνατότητες και την τεχνογνωσία που μας προσφέρουν οι συνεργαζόμενες εταιρίες των συστημάτων που μας εμπιστεύονται για την Ελλάδα και πολλές φορές και κατ’ αποκλειστικότητα, με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό όπως Αρχιτέκτονες, Πολ. Μηχανικούς, Μηχανολόγους Μηχανικούς Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Πολυτεχνείων, που αντεπεξέρχονται καθημερινά στις δυσκολίες και ιδιομορφίες του κάθε υπό εκπόνηση έργου μας.
Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας, συντονίζεται μέσα από την άρτια οργανωμένη και σύγχρονη μηχανοργάνωση έτσι ώστε να κτίζουμε καθημερινά με τους πελάτες μας μία απόλυτη σχέση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας αποδεικνυόμενη με τα έργα που καθημερινά πραγματοποιούμε.
που έχουμε σκοπό και στόχο σε καθημερινή βάση,
την καταξίωση της εταιρείας
και την διατήρηση των standards ποιότητας/τιμής,
μόνο ένα αξίωμα κυριαρχεί:
ΣΛΗΜΑΝ 2, 111 43,
ΑΘΗΝΑ
Tηλ: 210 2589 550 - 9
Fax: 210 2589 929
Email: info@ergochrom.gr
Web: www.ergochrom.gr
Το σύστημα αποτελείται από τα κάτωθι βασικά υλικά:
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης προσφέρει:
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης προσφέρει:
Το σύστημα αποτελείται από τα κάτωθι βασικά υλικά:
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης προσφέρει:
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης προσφέρει:
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης προσφέρει:
Χρώμα, ονομάζεται κάθε υγρό που περιέχει μια χρωστική ουσία, διαλυμένη.
Τα κύρια συστατικά των χρωμάτων και των βερνικιών, διακρίνονται σε φορείς, χρωστικές ύλες, ρητίνες και σε διαλυτικά και στεγνωτικά υλικά.
Οι φορείς είναι τα βασικά υλικά των χρωμάτων και των βερνικιών, τα οποία καθιστούν δυνατή την ομοιόμορφη κατανομή των χρωστικών ουσιών και των ρητινών. Περαιτέρω, βοηθούν στην προσκόλληση των μορίων των χρωστικών ουσιών και των ρητινών στην επιφάνεια βαφής.
Οι χρωστικές ουσίες, οι οποίες αποτελούν το σώμα του χρώματος, δίνουν τους διάφορους χρωματισμούς στις βαφόμενες επιφάνειες και βρίσκονται διαλυμένες μέσα στον υγρό φορέα.
Οι ρητίνες αποτελούν το σώμα των βερνικιών.
Τα διαλυτικά υλικά, χρησιμοποιούνται στα χρώματα και στα βερνίκια για να δώσουν την επιθυμητή πυκνότητα, ώστε να διευκολύνεται η καλή εφαρμογή τους.
Τα στεγανωτικά ρυθμίζουν το χρόνο στερεοποιήσεως των χρωμάτων και των βερνικιών. Η στερεοποίηση των χρωμάτων και των βερνικιών, που χρησιμοποιούνται στα δομικά έργα, γίνεται διά της έκθεσής τους στον ατμοσφαιρικό αέρα. Μετά την εξάτμιση του διαλύτη ή την οξείδωση του ελαίου ή των ρητινών, ακολουθεί σκλήρυνση. Μετά την σκλήρυνση, δεν είναι δυνατή η επαναφορά τους στην υγρή κατάσταση.
Τα χρώματα χρησιμοποιούνται στα δομικά έργα, για την προστασία από τη διάβρωση τους, για λόγους διακόσμησης, αισθητικής, αλλά και για λόγους υγιεινής. Από τον συνδυασμό των παραπάνω γίνεται και η εκλογή του χρώματος βαφής μίας επιφάνειας.
Το χρώμα είναι βασικό οικοδομικό όσο και διακοσμητικό στοιχείου ενός χώρου.
Η επιλογή της κατάλληλης απόχρωσης διαφοροποιεί τον χώρο στον οποίο χρησιμοποιείται, επιδρώντας στην ανθρώπινη διάθεση, απόδοση και συμπεριφορά.
Το χρώμα αποτελούσε πάντοτε αντικείμενο μελέτης για τον άνθρωπο.
Στους αρχαίους πολιτισμούς η χρήση του είχε συμβολικό χαρακτήρα, ενώ σε αρκετές θρησκείες της Ανατολής υπήρχαν χρώματα που θεωρούνταν ιερά. Επίσης στο χρώμα απέδιδαν θεραπευτικές ιδιότητες.
Στη βιομηχανική επανάσταση το χρώμα αποκτά μεγαλύτερη σημασία και συνδέεται με την προσπάθεια των αρχιτεκτόνων να βελτιώσουν την εικόνα των μουντών κτιρίων των μεγαλουπόλεων.
Στο εσωτερικό των κτιρίων, το χρώμα ακολουθεί τις τάσεις της διακόσμησης. Με αυτόν τον τρόπο, από το λευκό αρχικά περνάμε στη χρήση των βασικών χρωμάτων και των παραγώγων του στη δεκαετία του ’60.
Η κυριαρχία του μπεζ και του πορτοκαλί την επόμενη δεκαετία αποσύρεται, αφήνοντας στη θέση της τα παστέλ χρώματα και την ανοιχτή ώχρα, ενώ στις μέρες μας το λευκό χρώμα επιστρέφει.
Βασικές έννοιες
Τα χρώματα στον χρωματικό κύκλο κατατάσσονται σε:
Πρωτεύοντα ή βασικά, που είναι το κόκκινο, το κίτρινο και το μπλε
Δευτερεύοντα, που προέρχονται από την ανάμιξη (ανά δυο των βασικών χρωμάτων) μπλε+κίτρινο=πράσινο, κίτρινο+κόκκινο=πορτοκαλί, κόκκινο+μπλε=μωβ.
Τριτεύοντα, που προκύπτουν από την ανάμιξη των δευτερευόντων χρωμάτων ανά δύο.
Το χρώμα ενός αντικειμένου εξαρτάται ουσιαστικά από τη φύση του, αλλά και από το φως. Χωρίς φως δεν υπάρχει χρώμα. Στην πραγματικότητα δεν αλλάζει το χρώμα του αντικειμένου, αλλά η εντύπωση που προκαλεί. Ένα αντικείμενο μπορεί να φωτίζεται από φυσικό ή τεχνητό φως. Το φυσικό, που μεταβάλλεται στη διάρκεια της ημέρας, επιδρά διαφορετικά στα χρώματα ανάλογα με την ένταση και τη διεύθυνσή του. Σε χώρους που δέχονται βορινό φωτισμό, τα χρώματα δείχνουν πιο πραγματικά. Αντίθετα, σε χώρους με μεσημβρινό φωτισμό, μοιάζουν πιο φωτεινά. Το τεχνητό φως στα σπίτια προέρχεται συνήθως ή από λαμπτήρα πυράκτωσης ή από λαμπτήρες φθορισμού. Το φως από λαμπτήρες πυράκτωσης κάνει τα χρώματα να φαίνονται ζεστά, ενώ εκείνο των λαμπτήρων φθορισμού - ανάλογα με το είδος τους – μπορεί να αλλοιώσει λίγο τις αποχρώσεις, τονίζοντας περισσότερο το μπλε και κάνοντας το πράσινο να αλλάζει προς το γκρίζο. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι το φως προκαλεί αλληλεπίδραση των χρωμάτων των γειτονικών αντικειμένων. Σε πολύ φωτεινούς χώρους, για παράδειγμα, τα απαλά χρώματα ισοπεδώνονται, ενώ τα έντονα χρώματα «δανείζουν» λίγο από το χρώμα τους, επηρεάζοντας τα πιο απαλά.
Το χρώμα στην αρχιτεκτονική και τη διακόσμηση
Το χρώμα μπορεί να αναδείξει ένα χώρο ή να βελτιώσει τις αναλογίες του.
Μπορεί να κάνει έναν τοίχο να «πλησιάσει» ή να «απομακρυνθεί» με τη χρήση του χρώματος και μόνο. Προσδιορίζει και επηρεάζει τον χώρο, αλλά επιδρά και στην ανθρώπινη διάθεση, απόδοση και συμπεριφορά. Για τον λόγο αυτό δεν συνιστάται το βάψιμο ενός χώρου με πολύ έντονα και ζωηρά χρώματα, γιατί οι άνθρωποι που ζουν μέσα σε αυτό θα νιώσουν ένταση και δυσφορία. Είναι γνωστό ότι διαφορετικά χρώματα προκαλούν αντίστοιχες εντυπώσεις και συναισθήματα. Το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο χαρακτηρίζονται «θερμά» χρώματα, ενώ το πράσινο, το μπλε και το μωβ «ψυχρά». Τα αντικείμενα που έχουν θερμές αποχρώσεις φαίνονται πιο κοντινά, ενώ με τις ψυχρές αποχρώσεις συμβαίνει το αντίθετο. Στους εσωτερικούς χώρους οι θερμές αποχρώσεις προκαλούν ευεξία, κάνουν τον χώρο να φαίνεται φωτεινότερος και δημιουργούν ατμόσφαιρα ζωντανή, χαρούμενη και οικεία. Οι ψυχρές αποχρώσεις δημιουργούν την αίσθηση του δροσερού και ανοιχτού χώρου. Οι αποχρώσεις του πράσινου και του γαλάζιου ξεκουράζουν και δίνουν την αίσθηση της τάξης και της καθαριότητας. Τα φωτεινά και έντονα χρώματα είναι ευχάριστα και πιο κατανοητά στα παιδιά, γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται πολύ στους παιδικούς σταθμούς.
Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται κυρίως στο βάψιμο των σπιτιών είναι:
Το πορτοκαλί και το κίτρινο στις διάφορες αποχρώσεις του, είναι χαρούμενα και ζεστά χρώματα, που συνδυάζονται θαυμάσια μεταξύ τους και κάνουν ωραία αντίθεση με το λευκό και το μπλε.
Το κόκκινο είναι δυναμικό και επιθετικό χρώμα και πρέπει να χρησιμοποιείται με ιδιαίτερη προσοχή. Αντίθετα το ροζ, που προέρχεται από την ανάμιξη κόκκινου και λευκού, είναι ευχάριστο και κάνει ωραία αντίθεση με το πράσινο.
Το μπλε μπορεί να δημιουργήσει έναν ευχάριστο και δροσερό χώρο, ανάλογα με την απόχρωση που θα επιλέξετε. Θέλει ιδιαίτερη προσοχή για να μην καταλήξετε σε ένα ψυχρό αποτέλεσμα.
Το πράσινο είναι το χρώμα της φύσης και έχει την ιδιότητα να ξεκουράζει. Θεωρείται ψυχρό χρώμα και συνδυάζεται ωραία με το μπλε, το κίτρινο και το λευκό.
Το καφέ και το μπεζ είναι γήινα και ουδέτερα χρώματα, που προέρχονται από το πορτοκαλί. Το καφέ είναι απόχρωση που «εισβάλλει» στο χώρο και μέσω των επίπλων με τη φυσική απόχρωση του ξύλου. Το μπεζ στους τοίχους μπορεί να δείξει πιο λαμπερό αν συνδυαστεί με πορτοκαλί ή μπλε για αντίθεση.
Χρωστικές ουσίες:
Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται κυρίως στο βάψιμο των σπιτιών είναι:
Το πορτοκαλί και το κίτρινο στις διάφορες αποχρώσεις του, είναι χαρούμενα και ζεστά χρώματα, που συνδυάζονται θαυμάσια μεταξύ τους και κάνουν ωραία αντίθεση με το λευκό και το μπλε.
Το κόκκινο είναι δυναμικό και επιθετικό χρώμα και πρέπει να χρησιμοποιείται με ιδιαίτερη προσοχή. Αντίθετα το ροζ, που προέρχεται από την ανάμιξη κόκκινου και λευκού, είναι ευχάριστο και κάνει ωραία αντίθεση με το πράσινο.
Το μπλε μπορεί να δημιουργήσει έναν ευχάριστο και δροσερό χώρο, ανάλογα με την απόχρωση που θα επιλέξετε. Θέλει ιδιαίτερη προσοχή για να μην καταλήξετε σε ένα ψυχρό αποτέλεσμα.
Το πράσινο είναι το χρώμα της φύσης και έχει την ιδιότητα να ξεκουράζει. Θεωρείται ψυχρό χρώμα και συνδυάζεται ωραία με το μπλε, το κίτρινο και το λευκό.
Το καφέ και το μπεζ είναι γήινα και ουδέτερα χρώματα, που προέρχονται από το πορτοκαλί. Το καφέ είναι απόχρωση που «εισβάλλει» στο χώρο και μέσω των επίπλων με τη φυσική απόχρωση του ξύλου. Το μπεζ στους τοίχους μπορεί να δείξει πιο λαμπερό αν συνδυαστεί με πορτοκαλί ή μπλε για αντίθεση.
Είδη χρωστικών ουσιών:
Λευκές χρωστικές
Ανθρακικό ασβέστιο CaCO3 (ασβέστης, κιμωλία): Η προέλευσή του μπορεί να είναι είτε φυσική είτε τεχνητή και χρησιμοποιείται ως πλαστικοποιητική ύλη (κάνει το χρώμα παχύ)
Βασικός ανθρακικός μόλυβδος 2PbCO3Pb(OH)2 (λευκό του μολύβδου, στουπέτσι): είναι πολύ σταθερή χρωστική στις εξωτερικές επιδράσεις. Προσβάλλεται από το υδρόθειο (H2S) και είναι δηλητηριώδες. Κατά τη χρήση πρέπει να λαμβάνονται προφυλάξεις γι’αυτό χρησιμοποιείται σπάνια
Οξείδιο του ψευδαργύρου ZnO (λευκό του ψευδαργύρου, τσίγκος): έχει την τεχνητή προέλευση και χρησιμοποιείται κυρίως σε εσωτερικές επιχρώσεις
Λιθοπόνιο (βαρύς τσίγκος) (μίγμα με τη συνήθη σύνθεση 60% BaSO4, 30% ZnSO4, 2% ZnO και 2% BaCO3): παρουσιάζει μεγάλη καλυπτική ικανότητα και αυξάνει την ταχύτητα στεγνώματος. Χρησιμοποιείται στα χρώματα και τα βερνίκια
Διοξείδιο του τιτανίου TiO2 (λευκό του τιτανίου): διαθέτει μεγάλη καλυπτική ικανότητα
Ερυθρές χρωστικές
Επιτεταρτοξείδιο του μολύβδου Pb3O4 (μίνιο): Το μίνιο σε σκόνη είναι δηλητηριώδες, μετά την ανάμειξη με λινέλαιο, χάνει την τοξικότητα (σαπωνοποιείται). Προσβάλλεται από το H2S και μαυρίζει. Με τη βοήθειά του παρασκευάζονται αντισκωριακά χρώματα
Άλατα του υδραργύρου (κινάβαρι και βερμιγιόν): χρησιμοποιούνται για διακοσμήσεις και κοστίζουν πολύ
Βαθύ ερυθρό (κινάβαρι)
Ανοιχτό ερυθρό (βερμιγιόν)
Μίνιο του σιδήρου: Αποτελεί φυσική χρωστική και παρασκευάζεται από τα οξείδια του αιματίτη και του λειμωνίτη.
Ερυθρές ώχρες: παρασκευάζονται από διάφορα ορυκτά.
Κίτρινες χρωστικές
Κίτρινο του χρωμίου: Παρασκευάζεται από άλατα του χρωμίου και ενός μετάλλου (π.χ. σίδηρος, μόλυβδος, ψευδάργυρος, κ.λ.π.). Ανάλογα προς το μέταλλο ποικίλλει ο τόνος του χρωματισμού από ανοικτό κίτρινο έως πορτοκαλί.
Κίτρινες ώχρες: Ανήκουν στις φυσικές χρωστικές και παρασκευάζονται από άργιλο και οξείδια του σιδήρου. Έχουν σταθερό χρωματισμό.
Κίτρινες ώχρες: Ανήκουν στις φυσικές χρωστικές και παρασκευάζονται από άργιλο και οξείδια του σιδήρου. Έχουν σταθερό χρωματισμό.
Κυανές χρωστικές
Άλατα του χαλκού και του κοβαλτίου
Κυανό του Βερολίνου: Παρασκευάζεται από σιδηροκυανιούχο σίδηρο.
Πράσινες χρωστικές
Άλατα του χαλκού (πράσινο του Schweinfurt): Τα άλατά του είναι ισχυρά δηλητήρια. Χρησιμοποιούνται στα χρώματα υποθαλασσίων κατασκευών, γιατί δεν επιτρέπει την ανάπτυξη μικροοργανισμών.
Άλατα του χρωμίου
Φαιές χρωστικές
Αργιλικές γαίες (π.χ. χώμα της Σιένα, φαιά ώχρα κ.λ.π.)
Μαύρες χρωστικές
Αιθάλη (φούμο, καπνιά): Ανάλογα με την προέλευση διακρίνεται σε αιθάλη ρητίνης, πίσσας και ασετυλίνης.
Γραφίτης: χρησιμοποιείται στην παρασκευή αντισκωριακών χρωμάτων.
Πίσσα: χρησιμοποιείται στην παρασκευή χρωμάτων και βερνικιών.
Ρητίνες και γόμες
Οι ρητίνες και οι γόμες αποτελούν μαζί με τα έλαια τα κύρια συστατικά των βερνικιών. Κατά την παρασκευή ορισμένων χρωμάτων, τα βερνίκια χρησιμοποιούνται ως φορείς, εντός των οποίων διαλύονται ή διασπείρονται οι χρωστικές ουσίες.
Η στερεοποίηση των ρητινών και των γομών γίνεται με οξείδωση ή με πολυμερισμό.
Κατά την στερεοποίηση, σχηματίζουν μεμβράνη πάνω στη χρωματισμένη επιφάνεια, της οποίας οι ιδιότητες εξαρτώνται από το είδος της ρητίνης ή της γόμας. Οι ρητίνες και οι γόμες διακρίνονται σε φυσικές και τεχνητές.
Φυσικές γόμες και ρητίνες
Γόμες Copal: (ορυκτό) Γόμα Μαδαγασκάρης, Γόμα Κογκό, Γόμα Ζανζιβάρης
Μαστίχη Χίου: διαλύεται στο τερεβινθέλαιο (νέφτι) και νάφθα
Σανδαράχη
Γομαλάκα: Γόμα που προέρχεται από ένα έντομο της Ινδονησίας. Διαλύεται στο οινόπνευμα και την ακετόνη. Ευρεία χρήση στην παρασκευή βερνικιών οινοπνεύματος.
Κολοφώνιο: λαμβάνεται από τη ρητίνη κωνοφόρων δένδρων. Διαλύεται στο οινόπνευμα, στο ξυλόπνευμα, στο τερεβινθέλαιο και στη νάφθα. Χρησιμοποιείται για την παρασκευή βερνικιών και ως πρώτη ύλη στην παρασκευή συνθετικών ρητινών.
Αιθυλοκυτταρίνη (αιθυλοσελουλόζη): παρασκευάζεται από κυτταρίνη. Διαλύεται στους περισσότερους οργανικούς διαλύτες.
Οξεική κυτταρίνη (ακετοσελουλόζη): διαλύεται στους περισσότερους οργανικούς διαλύτες. Είναι υδρόφιλος.
Μεθυλοκυτταρίνη: διαλύεται μόνο στο ψυχρό νερό. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή υδροχρωμάτων και υλικών προετοιμασίας επιφανειών (υλικά σπατουλαρίσματος).
Πίσσες και άσφαλτοι: χρησιμοποιούνται στην παρασκευή μαύρων βερνικιών και αντισκωρικών χρωμάτων.
Πολυστυρόλες: έχουν μεγάλη καλυπτική ικανότητα και χρησιμοποιούνται στην παρασκευή των βερνικιών.
Ακρυλικές ρητίνες: παρουσιάζουν μεγάλη αντοχή στις καιρικές επιδράσεις, υψηλή πρόσφυση επί του σιδήρου και του αλουμινίου, μεγάλη διαφάνεια και χρησιμοποιούνται στα βερνίκια.
Χλωριούχο καουτσούκ: παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στις χημικές επιδράσεις. Είναι πολύ κατάλληλο για επιχρώσεις επιφανειών από τσιμέντο και σίδηρο.
Τεχνητές ρητίνες
Ρητίνες φορμόλης (φορμαλδεΰδης) αναμειγνυόμενες με φυτικές ρητίνες (κυρίως με κολοφώνιο), με λινέλαιο ή με τερεβινθέλαιο δίνουν πολλά είδη υλικών, τα οποία διαλύονται μόνο στα έλαια. Χρησιμοποιούνται στην παρασκευή βερνικιών και χρωμάτων, κυρίως σε εξωτερικές επιφάνειες, λόγω της αντοχής τους στις καιρικές συνθήκες και στην ταχεία ξήρανση.
Ρητίνες φαινόλης (φαινοπλάστης): αναμειγνυόμενες με φυτικές ρητίνες (κυρίως με κολοφώνιο), με λινέλαιο ή με τερεβινθέλαιο δίνουν πολλά είδη υλικών, τα οποία διαλύονται μόνο στα έλαια. Χρησιμοποιούνται στην παρασκευή βερνικιών και χρωμάτων, κυρίως σε εξωτερικές επιφάνειες, λόγω της αντοχής τους στις καιρικές συνθήκες και στην ταχεία ξήρανση.
Ρητίνες φορμόλης - ουρίας (αμινοπλάστες): διαλύονται στο οινόπνευμα και στους υδρογονάνθρακες. Τα παρασκευαζόμενα βερνίκια είναι άχρωμα και ανθεκτικά στο φως. Η σχηματιζόμενη μεμβράνη επί της χρωματιζόμενης επιφάνειας, έχει μεγάλη σκληρότητα.
Γλυκεροφθαλικές ρητίνες: αντέχουν στις καιρικές συνθήκες, ξεραίνονται ταχύτατα και δίνουν μία μεμβράνη σκληρή και υψηλής αντοχής. Χρησιμοποιούνται στην παρασκευή χρωμάτων και βερνικιών.
Φορείς, διαλυτικά και στεγνωτικά υλικά, κόλλες
Τα διαλυτικά υλικά προσδίδουν στα χρώματα και στα βερνίκια την επιθυμητή ρευστότητα, η οποία είναι απαραίτητη για να διευκολυνθεί η διάστρωση, να επιτευχθεί το επιθυμητό πάχος στρώσης και να καταστεί δυνατή ή χρήση διαφόρων εργαλείων (χρωστήρας, ψεκαστήρας, πιστόλι, κύλινδρος).
Στεγνωτικά υλικά χρησιμοποιούνται για να επιταχύνουν την ξήρανση των χρωμάτων και των βερνικιών και επιφέρουν ταχύτερη οξείδωση στα έλαια. Τα κυριότερα στεγνωτικά, είναι τα οξείδια, ή τα άλατα ορισμένων μετάλλων και διάφορες άλλες ύλες, που προέρχονται από τη σαπωνοποίηση του κολοφωνίου ή των ναφθικών οξέων. Οι κόλλες χρησιμοποιούνται κυρίως στους υδροχρωματισμούς ασβέστου, επειδή αυξάνουν την ικανότητα συγκολλήσεως των κόκκων μεταξύ τους και την πρόσφυση του υδροχρώματος στη χρωματισμένη επιφάνεια. Οι χρησιμοποιούμενες κόλλες, είναι φυσικές ή συνθετικές.
Ιδιότητες και χρήση των χρωμάτων
Κατά την επιλογή των χρωμάτων για την επίχρωση ενός ορισμένου δομικού στοιχείου, πρέπει να γνωρίζουμε, εκτός από την τιμή του και τις κυριότερες ιδιότητες των χρωμάτων.
Οι κυριότερες ιδιότητες των χρωμάτων και των βερνικιών είναι οι ακόλουθες
Καλυπτική ικανότητα
Ικανότητα ξήρανσης και σκλήρυνσης της σχηματιζόμενης μεμβράνης.
Ιξώδες και διαλυτότητα
Πρόσφυση
Ευκαμψία
Αντοχή έναντι της φθοράς
Αντοχή έναντι των καιρικών συνθηκών
Αντοχή έναντι του φωτός και των υπεριωδών ακτίνων
Αντοχή στις χημικές επιδράσεις
Ανακλαστική ικανότητα
Διάρκεια ζωής
Η χρήση των χρωμάτων, καθορίζεται από το είδος του υλικού της επιφάνειας που πρόκειται να χρωματιστεί και από τη σύσταση του χρώματος.
Φορείς χρωμάτων και βερνικιών
Νερό: πρέπει να είναι καθαρό και απαλλαγμένο από άλατα και χρησιμοποιείται στα υδατοδιαλυτά χρώματα.
Έλαιο του κινεζόδενδρου: προέρχεται από ξηραινόμενο έλαιο και χρησιμοποιείται στα βερνίκια ταχείας ξήρανσης (υψηλό κόστος).
Λινέλαιο: λαμβάνεται από εκχύλιση των σπόρων του λίνου. Ξηραίνεται εντός ολίγων ημερών. Η ξήρανση επιταχύνεται με τη χρήση στεγνωτικών. Αποτελεί το συνηθέστερο είδος ελαίου στην παρασκευή χρωμάτων.
Κικινέλαιο (ρετσινόλαδο): διαλύεται στην αλκοόλη και χρησιμοποιείται στα βερνίκια κυτταρίνης.
Έλαια ρητίνης: λαμβάνεται με απόσταξη του τερεβινθέλαιου ή του κολοφωνίου. Ανήκει στα κακώς ξηραινόμενα έλαια. Η χρήση τους είναι σπάνια.
Έλαια πίσσας, γαιάνθρακος, ασφαλτολίθων: αυξάνουν την ικανότητα πρόσφυσης των βερνικιών στις σιδηρές επιφάνειες.
Διαλυτικά υλικά
Τερεβινθέλαιο (νέφτι): προέρχεται από την απόσταξη του κολοφωνίου και χρησιμοποιείται σε όλα τα ελαιοχρώματα, σε φυσικές ρητίνες και στα περισσότερα συνθετικά.
White spirit: αποτελεί ένα μείγμα ελαφρών παραγώγων του πετρελαίου. Χρησιμοποιείται στα ελαιοχρώματα αντί του τερεβινθελαίου (είναι φθηνότερο).
Νάφθα: προέρχεται από την απόσταξη της πίσσας και των λιθανθράκων. Χρησιμοποιείται σε ορισμένες συνθετικές ρητίνες και στη χλωριούχο καουτσούκ.
Αλκοόλες (μεθυλική αλκοόλη ή ξυλόπνευμα και αιθυλική αλκοόλη): χρησιμοποιούνται στην παρασκευή βερνικιών με αλκοόλη και σε βερνίκια με γλυκεροφθαλικές ρητίνες.
Δομικά Υλικά: Tα χρώματα
Το χρώμα είναι βασικό οικοδομικό όσο και διακοσμητικό στοιχείου ενός χώρου. Η επιλογή της κατάλληλης απόχρωσης διαφοροποιεί τον χώρο στον οποίο χρησιμοποιείται, επιδρώντας στην ανθρώπινη διάθεση, απόδοση και συμπεριφορά.
Το χρώμα αποτελούσε πάντοτε αντικείμενο μελέτης για τον άνθρωπο. Στους αρχαίους πολιτισμούς η χρήση του είχε συμβολικό χαρακτήρα, ενώ σε αρκετές θρησκείες της Ανατολής υπήρχαν χρώματα που θεωρούνταν ιερά. Επίσης στο χρώμα απέδιδαν θεραπευτικές ιδιότητες. Στη βιομηχανική επανάσταση το χρώμα αποκτά μεγαλύτερη σημασία και συνδέεται με την προσπάθεια των αρχιτεκτόνων να βελτιώσουν την εικόνα των μουντών κτιρίων των μεγαλουπόλεων. Στο εσωτερικό των κτιρίων, το χρώμα ακολουθεί τις τάσεις της διακόσμησης. Έτσι από το λευκό αρχικά περνάμε στη χρήση των βασικών χρωμάτων και των παραγώγων του στη δεκαετια του ’60. Η κυριαρχία του μπεζ και του πορτοκαλί την επόμενη δεκαετία αποσύρεται, αφήνοντας στη θέση της τα παστέλ χρώματα και την ανοιχτή ώχρα, ενώ στις μέρες μας το λευκό χρώμα επιστρέφει.
Βάψιμο και τεχνικές
Το βάψιμο είναι η τελευταία εργασία που γίνεται στην κατασκευή ή στην ανακαίνιση ενός σπιτιού. Προηγούνται τα κτίσματα, οι υδραυλικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, το σοβάτισμα, η τοποθέτηση κουφωμάτων και οι επιστρώσεις των δαπέδων. Έτσι, οι τοίχοι αφού στοκαριστούν, τριφτούν και ξεσκονιστούν, σπατουλάρονται με ειδικούς στόκους που έχουν σαν βάση το λινέλαιο (λαδερό), ενώ στη συνέχεια τρίβονται, «ασταρώνονται» και τέλος «σερτικάρονται» με κατεύθυνση κάθετη σε σχέση με τον τρόπο που περάστηκε το λαδερό. Στο εμπόριο υπάρχει και έτοιμο υλικό σπατουλαρίσματος, ενώ υπάρχουν και άλλοι παρεμφερείς τρόποι για την εφαρμογή τους.
Για να υπάρξουν ικανοποιητικά αποτελέσματα πρέπει:
Όλα τα χρώματα να ανακατεύονται καλά, πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της χρήσης.
Να μην γίνεται το δεύτερο χέρι πριν στεγνώσει το πρώτο.
Τα εργαλεία να είναι πάντα καθαρά.
Ο χώρος που βάφεται να μην έχει σκόνη και υγρασία.
Να τρίβονται πάντα με γυαλόχαρτο και να ξεσκονίζονται, οι επιφάνειες πριν ξεκινήσει το βάψιμο. Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται κυρίως στις οικοδομές είναι τα πλαστικά, οι ριπολίνες, τα υδροχρώματα και τα βερνίκια.
Τα υδροχρώματα (ασβεστόχρωμα και κόλλα) είναι φτηνά υλικά και μικρότερης ανθεκτικότητας από τα υπόλοιπα. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε ταβάνια, σε χώρους με υγρασία όπως η κουζίνα και το μπάνιο. Γενικά, αποτελεί μια φτηνή λύση βαφής που τείνει να καταργηθεί.
Τα πλαστικά είναι τα χρώματα που χρησιμοποιούνται περισσότερο από κάθε άλλο τύπο χρωμάτων στην οικοδομή. Έχουν εξαιρετική αντοχή, καθαρίζονται, αναμιγνύονται μεταξύ τους προσφέροντας μια μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων και εφαρμόζονται εύκολα. Αραιώνονται με νερό και βάφουν οποιαδήποτε επιφάνεια, ενώ συγγενικά τους υλικά (όπως είναι το ρελιέφ, τα ακρυλικά και τα βινιλικά χρώματα ή τα χρώματα σιλικόνης), είναι κατάλληλα για τη βαφή εξωτερικών επιφανειών. Η καλυπτικότητά τους διαφέρει από εταιρεία σε εταιρεία, αλλά συνήθως κυμαίνεται από 8-10 τ.μ. για ένα κιλό πλαστικό.
Το ρελιέφ είναι υλικό ανάγλυφο με μεγάλες αντοχές και μονωτικές ιδιότητες, γι’ αυτό και εφαρμόζεται κυρίως σε εξωτερικές επιφάνειες. Έχει εξαιρετική πρόσφυση πάνω σε οποιοδήποτε οικοδομικό υλικό και συνιστάται σε παραθαλάσσιες και ορεινές περιοχές, λόγω της μεγάλης του αντοχής. Η καλυπτικότητά του είναι συνήθως 2 τ.μ. ανά κιλό χρώματος.
Το τσιμεντόχωμα εφαρμόζεται σε επιφάνειες από μπετόν, αλλά και σε επιφάνειες από αρτιφισιέλ και μαρμαροκονίες. Τα τσιμεντοχώματα εφαρμόζονται με βούρτσα και έχουν εξαιρετικές αντοχές.
Οι ριπολίνες εφαρμόζονται μόνο σε σπατουλαρισμένους τοίχους, έχουν υψηλές αντοχές και μπορούν να σαπουνίζονται συχνά χωρίς να χάνουν τη γυαλάδα τους. Κυκλοφορούν σε γυαλιστερή, σατινέ και ματ έκδοση ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιθυμείτε να επιτύχετε στον χώρο.
Τα βερνίκια και οι λάκες αφορούν κυρίως ξύλινες επιφάνειες και εφαρμόζονται τόσο για το φινίρισμα όσο και για την προστασία της επιφάνειάς τους. Τα βερνίκια περνιούνται συνήθως από ειδικευμένα συνεργεία και είναι εργασία πιο κουραστική και δύσκολη από ό,τι το απλό φρεσκάρισμα ενός τοίχους. Επίσης, υπάρχουν και ειδικά βερνίκια για πέτρες και μάρμαρα που προστατεύουν την επιφάνειά τους και επιτρέπουν την καθαριότητά τους.
βαφές για μεταλλικές επιφάνειες, που είναι ειδικές για αυτόν τον σκοπό. Οι επιφάνειες πριν από τη βαφή θα πρέπει να καθαριστούν από τη σκουριά και να προστατευτούν με τη χρήση κάποιου μίνιον. Υπάρχουν και βαφές όπως οι σφυρήλατες, που εφαρμόζονται απευθείας στο μέταλλο, ακόμα και όταν αυτό είναι σκουριασμένο.
Φυσικά χρώματα
Από πολύ παλιά ήδη ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε για βαφές φυσικές πρώτες ύλες. Οι άνθρωποι της λίθινης εποχής ζωγράφιζαν τους τοίχους των σπηλαίων με γήινα χρώματα. Πριν από 4000 χρόνια χρησιμοποιήθηκε το ίντιγκο ως βαφή και ήδη πριν 3000 χρόνια οι ινδοί γνώριζαν τη γομαλάκα (κόμμιον λάκκη). Τα σημερινά φυσικά χρώματα βασίζονται μεν σ’ αυτή την παλιά γνώση, είναι όμως εξ’ αιτίας εντατικής έρευνας και εξέλιξης, προϊόντα του μέλλοντος. Είναι προϊόντα που αξιοποιούν την μεγάλη ποικιλία των διαφόρων ιδιοτήτων των φυσικών υλών. Οι χρησιμοποιημένες φυσικές πρώτες ύλες μας προσφέρουν προς το παρόν τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια αειφορική χρήση της ύλης και έτσι διαρκεί εξέλιξη (“sustainable development”).
Οι πολύ καλές ιδιότητες εφαρμογής των φυσικών ρητινούχων ή καζεϊνούχων χρωμάτων τοίχου έχουν πείσει πολλούς και δύσπιστους χρήστες για τα πλεονεκτήματα των φυσικών χρωμάτων. Σε συνδυασμό με την ιδιότητα των ουσιών τους ν’ αφήσουν ανοιχτούς τους πόρους συμβάλλουν σημαντικά στην δημιουργία ευχάριστης ατμόσφαιρας μέσα στο χώρο. Η δημιουργία αποχρώσεων, που μπορείτε να κάνετε με τις βασικές χρωστικές, ανταποκρίνονται σε όλες τις απαιτήσεις της σύγχρονης αισθητικής διαμόρφωσης και διακόσμησης των χώρων.
Για ν’ αναδειχθεί η υψηλή αξία των φυσικών υλικών δαπέδου προτείνεται η επιλογή της ανοιχτόπορης επεξεργασίας με ρητινέλαιο και κερί, επιτυγχάνοντας σατινέ επιφάνεια. Παράλληλα, με την εφαρμογή των προϊόντων συμβάλλετε στην ικανότητα διαπνοής των υλικών και έτσι στην δημιουργία μιας ευχάριστης, ισορροποιημένης ατμόσφαιρας χώρου. Επιπλέον διευκολύνετε τον εύκολο καθαρισμό και την περιποίηση των επιφανειών.
Η αδιαβροχοποίηση, η αντοχή στις καιρικές συνθήκες και η προστασία από τις υπεριώδεις ακτίνες επιτυγχάνεται στα παράθυρα, στις πόρτες και στις ξύλινες επενδύσεις με την εφαρμογή του φυσικού ρητινέλαιου εμποτισμού και των έγχρωμων βερνικιών. Το βορικό άλας προστατευτικό εμποτισμού ξύλου προστατεύει τον ξύλινο σκελετό των κατασκευών από το σαράκι και τους μύκητες.
© ΕΡΓΟΧΡΩΜ 2017 - Host & design SETWORLDUP